Γενιά Του Χάους

Γενιά Του Χάους

Ένα από τα κλασσικότερα και πιο γνωστά ελληνόφωνα συγκροτήματα στη δεκαετία του 80. Η πρώτη τους εμφάνιση στη δισκογραφία έγινε το 1983 με διπλή συμμετοχή στο δίσκο "Διατάραξη Κοινής Ησυχίας". Έπειτα από αυτήν τη συμμετοχή η πορεία τους ήταν απότομα ανοδική. Τα μέλη ήταν:Θ. Ηλιακόπουλος, Κ. Αμπραζόπουλος Α. Αμπραζής. Με την ίδια σύνθεση κυκλοφόρησαν και τον πρώτο τους και ομώνυμο δίσκο Γενιά Του Χάους το 1986 με το οποίο δίσκο καθιερώθηκαν στη ελληνική πανκ σκηνή. Έδωσαν πολλές συναυλίες με μεγάλη επιτυχία. Με τον δίσκο αυτό μπήκαν σε περίοπτη θέση στη δισκοθήκη κάθε πανκ σεβόμενου οπαδού. Το 1989 κυκλοφορούν το δεύτερο και τελευταίο δίσκο με τίτλο Ρέκβιεμ. Η επιτυχία ήταν δεδομένη. Το γκρουπ άλλαξε ένα μέλος αλλά πρόσθεσε και ακόμα μια κιθάρα. Η διαφορά ήταν εμφανή από το προηγούμενο δίσκο. Τα μελωδικά φωνητικά του πρώτου δίσκου αντικαταστάθηκαν από τα επιθετικά. Ο ήχος από καθαρός πανκ επηρεάστηκε από την τότε μεταλλική σκηνή χωρίς όμως να μεταβάλει το ύφος. Από το γκρουπ αποχώρησε ο Α. Αμπραζής (μπάσσο) και ήρθε ο Αλέξης Αλιφέρης, καθώς και ο Δημήτρης Παππάς σαν δεύτερη κιθάρα.

1. Ψυχρές Τοξίνες

Eίναι ένα ξυλιασμένο πτώμα με τις φλέβες τρυπημένες
Είναι η ζωή διπλωμένη στα δύο ζητώντας άδικα διέξοδο
Είναι η ζωγραφιά της απελπισίας και από πάνω της τα γκλόπ
Είναι η ανταλλαγή χρημάτων δόσης πίσω από ένδοξα "πηλίκια"
Είναι η κραυγή μας για ζωή στην πύλη του ψυχιατρείου
Είναι μόνο μούχλα στο υπόγειο και ο "εγκληματίας" τοξικομανής
Είναι μάτια ψυχρά χωρίς νόημα καρφωμένα στο άδειο ταβάνι
Είναι η πεταμένη στα σκουπίδια ζωή που άδικα γυρεύει απάντηση

Ήταν ένα ακόμα αποτέλεσμα της άγνοιά σας
Και μια ακόμα αδικοχαμένη ζωή
Ήταν μια ακόμα είδηση για της εφημερίδες σας
Που τόσο γρήγορα θα ξεχαστεί

Ψυχρές Τοξίνες - Μες τα μυαλά σας
Ψυχρές Τοξίνες - Στα όνειρά σας
Ψυχρές Τοξίνες - Για τον θάνατο σας
Ψυχρές Τοξίνες - Δώρο από το κράτος σας

Κάποιος άνθρωπος πεθαίνει μόνος
Οι κραυγές του δεν φθάνουν στα αυτιά σου
Δεν αντέχουν όλοι τον πόνο
Ο πόνος σκοτώνει την λογική, παραλύει τα ένστικτα
Και σα λυτρωτής φθάνει ο θάνατος
Για να στήσει το σκηνικό της φθοράς
Και να ρίξει την αυλαία με μιας
Αδιαφορείς γιατί δεν καταλαβαίνεις
Ρίξε όμως μια ματιά σε εκείνο το υπόγειο
Ο τοίχος γράφει:

ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ - ΒΑΡΕΘΗΚΑ - ΑΗΔΙΑΣΑ - ΨΥΧΡΕΣ ΤΟΞΙΝΕΣ

2. Ηλίθιοι Αθώοι


Ενώπιον θεού - Γενική ισότητα
Λευκός θεός - Λευκή ισότητα
Κάνε στον τυφλό - Περιγραφή χρωμάτων
Ανοιχτό κλουβί - Στο νεκρό πουλί
Τράπεζα αίματος - Από νεκρούς φαντάρους
Τράπεζα σπέρματος - Για παιδικά επαγγέλματα

Το τέλος αυτού του κόσμου
Στα σίγουρα θα στολιστεί
Από πολιτισμένη ατμόσφαιρα
Ρομαντικά δάκρυα πανικού
Και κραυγές ατελείωτου φόβου
Που δεν θα προλάβουν ν' ακουστούν

Απόχρωση παράνοιας - Είναι η ζωή σου
Συμπληρωματική - Η αναπνοή σου
Κόπος χαμένος - Η προσπάθεια σου
Να δώσεις ένα μήνυμα - Να δώσεις μια ελπίδα

Ποτέ τους δεν πρόκειται να σε καταλάβουν
Την ίδια την ζωή τους δεν θα αναλάβουν
Μην γίνεσαι κομμάτια κανείς δεν το αξίζει
Αστους να σαπίσουν, στα σκατά να ζήσουν

Πρέπει όμως να ξέρεις ο θάνατος είναι κοντά
Και όταν εκείνος έρθει
Εσύ θα γελάς

3. Λύτρωση


Μιας ζωής ανέχεια σφηνωμένη ανελέητα γλυκά
Και οι κατάρες να σέρνονται μαζί, γύρω επίμονα
Για πάντα, για πάντα η γνώση να υπάρχει
Δεν θα 'ρθει η ξεκούραση για τους καταραμένους

Κάτεργο η συνείδηση βάσανο η ελπίδα
Προοπτική θανάτου πανέμορφη σα λύτρωση
Να ουρλιάζει μέσα ο λύκος να λέει "άντε τέλειωνε"
Φθορά της σάρκας τεχνητή τίποτα να μη μείνει

Πόλεμος από μέσα, αντέχω αναμονή
Του ύπνου που αφήνω για την άλλη ζωή
Της απόλαυσης της σάρκας για την άλλη ζωή
Την ηρεμία περιμένετε στην άλλη ζωή
Της μέθης που χει η άγνοια στην άλλη ζωή
Δεν έρχεται ξεκούραση για τους καταραμένους

Πόλεμος πόλεμος σε όλα τα μέτωπα
Στο στόμα μας η γλύκα που νιώθεις σαν σκοτώνεις
Κυνηγώντας με χαρά μπας και σκοτωθείς

4. Προκατακλυσμιαίες Εικόνες


Όταν βλέπεις πως άρχισαν και τα χρώματα
Αρνούνται να γεννήσουν των παιδιών σου την τροφή
Όταν το χέρι σου μακραίνει ανεξέλεγκτα
Κι ακόμα και των ποταμών αλλάζει την ροή
Όταν ακόμα και οι θεοί που έχεις πλάσει
Τους έπλασες στα μέτρα που τους ήθελες εσύ
Την οργή τους την συγκρίνουν με τα λάθη που χεις κάνει
Και αρχίζουν να την βρίσκουν απαράδεκτα μικρή...

Κοίτα που οι χαράδρες με τεράστιους τάφους μοιάζουν
Και τα νερά σαν να γιναν για όμοιο σκοπό
Αρχίζεις να νομίζεις πως το νερό που υπάρχει
Να κινηθεί προσμένει ένα κατακλυσμό

Παράσιτα ανίκανα που για να επιβιώσουν
Ανέπτυξαν μες το μυαλό τους την διαστροφή
Κυριάρχησαν και μάθαν με τη δύναμη που έχουν
Υποταγή να προκαλούν και γίνανε θεοί
Απλώσανε τη βρώμα τους τόσο πολύ τριγύρω
Δεν τους αντέχει πάνω της άλλο αυτή η γή

Ότι υπάρχει γύρω με τον τρόπο που υπάρχει
Είναι μια εικόνα πριν τον κατακλυσμό
Χέρι ανθρώπου η θείο είναι ακριβώς το ίδιο
Όταν το τέλος θα ναι ολοκληρωτικό

Αφού ο ίδιος ο άνθρωπος πληγή του εαυτού του
Την πιο τρελή παράνοια την λέει λογική
Βρίσκει τρόπους να σκοτώνει τα παιδιά του
Και μόνο καταστρέφοντας κρατιέται στη ζωή
Θεός είναι του σύμπαντος αυτό ακριβώς πιστεύει
Μα να που απ' τα χέρια του ξέφυγε ο έλεγχος
κι αλλόφρονας ανίκανος σκοτώνοντας προσμένει
Την λύτρωση που φέρνει η ολική καταστροφή

Των μυαλών μας η αρρώστια μαζεμένη σε μια βόμβα
Που ίσως να μην προλάβει να ενεργοποιηθεί
Παρά μόνο σαν μια εσχάτη λύση αυτοκτονίας
Όταν η γη πια στείρα θα μας εκδικηθεί

Ας συνεχίσουμε λοιπόν το έργο του θανάτου
Με την αισχρή απάθεια και δίχως ενοχή
Πρέπει να επισπεύσουμε την αποσύνθεση μας
Η παρακμή κρατάει πολύ και είναι βαρετή
Τουλάχιστον το τέλος μας θα είναι έργο δικό μας
Και η ηλιθιότητα μας παροιμιακή γιατί...

Ότι υπάρχει γύρω με τον τρόπο που υπάρχει
Είναι μια εικόνα πριν την καταστροφή
Χέρι ανθρώπου η θείο είναι ακριβώς το ίδιο
Εικόνα τέλεια βιβλική από ένα απλό κουμπί

5. Στίγμα


Θαύμασε το λουλούδι πριν να μαραθεί
Θαύμασε το δάκρυ πριν στεγνώσει
Θαύμασε τη μέρα πριν νυχτώσει
Αγάπησε την ομορφιά πριν σε προδώσει
Γιατί αυτό που θαυμάζεις σήμερα
Να ξέρεις πως δεν διαρκεί για πάντα

Είναι ήχος που σπάει τη σιωπή
Είναι φως που διαπερνά τη σκοτεινιά
Γιατρειά ανίατης αρρώστιας
Ελπίδα για μικρά παιδιά
Κι όσο καλό κι αν σου φαίνεται πως είναι
Τόσο εύκολα μπορεί να σκοτώσει

Αυτό το κάτι άλλοι το λένε ομορφιά
Κι άλλοι το λένε θάνατο

6. Καμιά Ελπίδα


Ανθρώπινες υπάρξεις - με ψόφιες αναμνήσεις
Σάπια τα μυαλά τους - δεν υπάρχει μέλλον
Ύπουλη παγίδα - όλη η κοινωνία
Ανθρώπινο δικαίωμα - δεν στο αναγνωρίζουν

Χάος - καμία ελπίδα
Να πάψουν όλοι να ζητούν πνευματική ηγεσία

Όνειρα του μέλλοντος - θανάσιμος ο φόβος
Συνείδηση νεκρή - η ζωή σου βαρετή
Καταπίεση για πάντα - διαρροή του ηθικού
Άγχος επιβίωσης - θάνατος προορισμός

Χάος - καμία ελπίδα
Γιατί καμιά ελπίδα πια δεν έμεινε για μας

7. Πόσο Μακριά;


Ολοκληρωτικό καθεστώς - καταπίεση και φασισμός
Πολιτικά καθάρματα – με συμβούλους κομπιούτερς
Στυγνή χακί λοβοτομή - έντονη του θανάτου η οσμή
Πρωτόγονος βασανισμός - για τον επαναστάτη
Εκδήλωση συναισθήματος - εσχάτη προδοσία
Ευνουχισμός για την ψυχή - ποιος θα θελε να ζει

Μπορώ να φανταστώ την κοινωνία του αύριο
Όπου οι άνθρωποι θα πεθαίνουν πριν ακόμα γεννηθούν
Το κάθε σου χαμόγελο θα γίνετε μακάβριο
Μπορώ να σε δω στη φασιστοκοινωνία του αύριο

Σημερινή κατάσταση - μελλοντικός προκαθορισμός
Τρομοκρατία κυβερνητική - ποικιλόμορφη καταστολή
Κομματική προσωπολατρία - και ιδεολογία εφησυχαστική
Σχολικά νεκροτομεία - και τεχνολογία αρπακτική

Καλύτερα να 'ρθεί - η ολική καταστροφή
Την κοινωνία του αύριο - κανείς να μην την δεί

5. Μαύρο Το Χρώμα Της Στέρησης


Πλαστικά σκουπίδια, πίσω από γυαλισμένες βιτρίνες
Βαμμένα πρόσωπα για να δείχνουν όμορφα
Αίμα από χαμόγελα καθημερινής υποκρισίας
Σκιές στο μυαλό σου τα αναπάντεχα ερωτηματικά
Τρέξιμο και βιασύνη που δεν μπορείς να καταλάβεις
Μια κούρσα ενάντια στο χρόνο χωρίς κανένα νικητή

Δε θα μεγαλώσει το λουλούδι
Αν με αίμα το ποτίσεις
Δε θα διακρίνεις καθαρά το πρόσωπο σου
Μέσα από θρυμματισμένο καθρέφτη

Όταν το μικρό παιδί ζητήσει αγάπη
Άστο να πνιγεί στα ικετευτικά του δάκρυα
Άμα ο ετοιμοθάνατος ζητήσει ελπίδα
Χάρισε του ένα περίστροφο

Ίσως να μην είναι μόνο ο μπάτσος ο εχθρός
Ίσως όχι η εξουσία η ανεργία τα σχολεία ο στρατός
Ίσως ο μεγαλύτερός σου εχθρός
Να 'ναι η φριχτή ασημαντότητα που χαρακώνει τη ψυχή σου
Να 'ναι η φριχτή ασημαντότητα στην αποξένωση της μεγαλούπολης

Έτσι κι αλλιώς όσο και να προσπαθήσεις
Ένας τυφλός δεν θα μπορέσει ποτέ να ζήσει χαρούμενος
Θα πονέσεις μα θα το δεχτείς
Λόγω υγιεινής επιβίωσης