Παρασκευή 5 Απριλίου 2013

Charles Bukowski - Παλιάνθρωπος





«Όποιον και να ρωτήσετε, θα σας πει ότι δεν είμαι και πολύ καλός άνθρωπος. Δεν ξέρω τι σημαίνει αυτή η λέξη. Πάντα συμπαθούσα τους παλιανθρώπους, τους παράνομους και τα ρεμάλια... Δε τα γουστάρω εκείνα τα καλοξυρισμένα αγοράκια, με τη γραβάτα και την καλή δουλειά. Μου αρέσουν οι απελπισμένοι άνθρωποι, οι άνθρωποι με τα σπασμένα δόντια, τα σπασμένα μυαλά και τους σπασμένους τρόπους. Αυτοί με ενδιαφέρουν. Είναι γεμάτοι εκπλήξεις και εκρήξεις. Για μένα οι έκφυλοι έχουν περισσότερο ενδιαφέρον από τους αγίους. Οι αλήτες με ξεκουράζουν, γιατί και ‘γω αλήτης είμαι. Δε γουστάρω τους νόμους, τη θρησκεία, την ηθική και τους κανόνες. Δε γουστάρω να με φορμάρει η κοινωνία στα μέτρα της...»


Charles Bukowski
(από κάποιο βιβλίο του με διηγήματα, σε κάποια σελίδα που ποτέ δε σημείωσα ποια. Το σίγουρο είναι πως έχει μεταφραστεί στα ελληνικά κι αν θέλετε να ανατρέξετε στην πηγή, μπορείτε να προμηθευτείτε όλα του τα βιβλία και να τα διαβάζετε μανιωδώς με σκοπό να πέσετε πάνω σε αυτή την παράγραφο. Κι αν αναρωτιέστε πώς θυμάμαι ακριβώς τα λόγια του, η απάντηση είναι: δεν τα θυμάμαι. Τα είχα σημειώσει σε κάποιο τετράδιο. Τώρα, αν αυτό δεν σας είναι αρκετό, σκοτίστηκα. Εξάλλου, ποιος άλλος θα μπορούσε να έχει πει τα παραπάνω λόγια πέρα από τον Buk?)



Ηλίας Πετρόπουλος - Τσογλάνια, χασικλήδες, κλέφτες, πουτάνες...





 «Αγαπώ τα τσογλάνια και τους χασίκλες, τους κλέφτες, τις πουτάνες, τους ρεμπέτες και τους πούστηδες γιατί μάχονται κάθε μορφή εξουσίας και τους αγαπώ πιο πολύ γιατί τα καταφέρνουν και επιζούν κόντρα στην αστυνομία, κόντρα στον ποινικό νόμο, κόντρα στην απαίσια ηθική των μικροαστών, κόντρα στον φλογερό εαυτό τους».
Από το Ντοκιμαντέρ: Ένας κόσμος υπόγειος





Χρόνης Μίσσιος - το αδέσμευτο κίνημα της νεολαίας


«Όταν το αδέσμευτο κίνημα της νεολαίας επιχειρεί να σπάσει τις φόρμες και να εκφραστεί πιο ελεύθερα, δηλαδή καταργεί την καθιερωμένη στολή κι εμφάνιση  - πολλές φορές θεσμοθετημένη στους χώρους της εξουσίας, της εργασίας και της ιεραρχίας – απελευθερώνει το ανθρώπινο σώμα από την πνιγερή και υποτακτική ακαμψία της γραβάτας και του κουστουμιού, και στη θέση τους επιβάλλει την ελευθερία της στάσης και των κινήσεων του σώματος, προβάλλει το ανθρώπινο σώμα και στις πιο απόκρυφες λεπτομέρειές του μέσα από ένα απλό ασιδέρωτο παντελόνι και πουκάμισο. Στη θέση του τυποποιημένου, καλοξυρισμένου και καλοκουρεμένου προσώπου, επιβάλλει την άναρχη έκφραση της ελεύθερης τριχοφυΐας.

                Η αριστερά, όχι μόνο αρνείται να υιοθετήσει αυτές τις σημαντικές αλλαγές στην έκφραση αλλά, μαζί με το πιο συντηρητικό τμήμα της κοινωνικής αντίδρασης, τις καταδικάζει. Και μόνο όταν το σύστημα τις αποδέχεται, τις απορροφά και τις κάνει μόδα, προχωράει σ’ αυτές και ο πληθυσμός της αριστεράς, με αργά και διστακτικά βήματα.»

Χρόνης Μίσσιος “…καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς” σελ. 186 – 187