Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2018

Περί βιβλίων και συγραφής – Αρτούρ Σοπενάουερ


Εύχομαι κάποιος, κάποτε, να επιχειρήσει να γράψει την τραγική ιστορία της λογοτεχνίας, καταδεικνύοντας πως τα διάφορα έθνη συμπεριφέρθηκαν στους σπουδαίους συγγραφείς και καλλιτέχνες που έχουν να προβάλουν και για τους οποίους τώρα υπερηφανεύονται, όταν εκείνοι βρίσκονταν εν ζωή. Σε μια τέτοια ιστορία της λογοτεχνίας, ο συγγραφέας θα παρουσίαζε εξόφθαλμα τον αέναο αγώνα που δίνουν οι καλοί και αυθεντικοί συγγραφείς όλων των εποχών, σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, ενάντια στους κακούς και ισχυρογνώμονες, που πάντα κυριαρχούν.

Η ιστορία αυτή θα αποτύπωνε το μαρτύριο σχεδόν όλων των γνήσιων διανοούμενων που έχουν διαφωτίσει την ανθρωπότητα, σχεδόν όλων των σπουδαίων καλλιτεχνών από όλες τις τέχνες.
Θα μας έδειχνε πως, με μερικές εξαιρέσεις, έζησαν βασανισμένοι μέσα στη φτώχεια και την εξαθλίωση, στην αφάνεια, χωρίς συμπόνια, χωρίς ανθρώπους γύρω τους που να εκτιμούν το έργο τους, την ίδια στιγμή που οι ανάξιοι καρπώνονται όλη τη δόξα, τις τιμές και τα πλούτη.

Θα περιέγραφε πως η μοίρα τους είναι όμοια με εκείνη του Ησαύ, που όσο έλειπε κυνηγώντας θηράματα για τον πατέρα του, ο Ιακώβ έκλεψε την ευλογία που του είχε υποσχεθεί ο πατέρας τους, αλλά και πως, παρόλα αυτά, η αγάπη των διανοούμενων αυτών για τον σκοπό τους τούς έκανε να συνεχίζουν να μάχονται, ώσπου τελικά ο δύσκολος αγώνας που έχει να δώσει κάθε δάσκαλος της ανθρώπινης φυλής ολοκληρώνεται, το αμάραντο δάφνινο στεφάνι τους καλεί και έρχεται η ώρα που και για εκείνους: “η βαριά αρματωσιά γίνεται το ελαφρύ ένδυμα της παιδικής ηλικίας, ο πόνος είναι σύντομος και η χαρά ατέρμονη”. *

*(απόσπασμα από το δραματικό έργο του Σίλλερ «Η παρθένος της Ορλεάνης» 1801.)

Περί βιβλίων και συγραφής – Αρτούρ Σοπενάουερ