Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2015

Ιλισσός – Θάνος Κόης/λοστ μπόντις



Ήταν εντελώς στα αρχίδια μου αν αυτό το ποτάμι λεγόταν Ιλισσός
Αυτό που είχε σημασία, ήταν ότι ήταν το μοναδικό μέρος που μπορούσα να χωθώ
για να ξεφύγω από τους μπάτσους
Μπήκα από την είσοδο στην Καλλιθέα
κι άρχισα να τρέχω μέσα στο στεγασμένο τσιμεντομένο ποτάμι
ώσπου έτρεχα στο απόλυτο σκοτάδι
χωρίς να βλέπω εντελώς τίποτα πίσω μου
τίποτα εντελώς μπροστά μου
Ώσπου βρέθηκα με τα μούτρα μέσα στα βρομόνερα,
τις αποχετεύσεις και τα βιομηχανικά λύματα
Και η γλώσσα μου βούτηξε στα κάτουρα των ποντικιών

Ξαφνικά, το άγχος και η αγωνία μου, έφυγαν
κι αφέθηκα να βυθίζομαι ήρεμα και παράλογα
με το χρώμα του νερού να ξανοίγει γύρω μου
σε ένα μπλε, μωβ, γαλάζιο
που εναλλάσσονταν με μια θύελλα από φως
που δημιουργούσε, όγκο, βάθος
και κουρτίνες από φως σαν τροπική καταιγίδα

Τότε κατάλαβα ότι κινούμαι με μεγάλη άνεση
κουνώντας μόνο το κουτσό μου πόδι

Παρόλα αυτά, γλιστρούσα όμορφα
Βαθιά και μακριά, έβλεπα τα πάντα
Όμως κοντά, ήταν όλα θαμπά, φλουταρισμένα
Προσπάθησα να ενώσω τα χέρια μου σαν γυαλιά για να δω καλύτερα
Σιγά σιγά, άρχισα να ξεχωρίζω τις ραφές από την μπλούζα της
που ταξίδευαν το κορμί της σαν ξερολιθιά
Γύρισε και μου άστραψε ένα χάδι με την ανάποδη του χεριού της
Έτσι γύρισα το βλέμμα μου και κατάλαβα ότι όλοι εκεί, ήταν σε ένα άλλο κόσμο
από αυτόν που ξέρουμε

Εκεί δεν υπήρχε άγχος για τίποτα
Οι άνθρωποι, δεν χωρίζονταν σε φυλές, σε πλούσιους και φτωχούς
Όλοι αισθάνονταν, χαίρονταν
Κανείς δεν κατείχε
Κανείς δεν ήθελε γιατί είχε
Είδα όλα τα σπάνια cd που έψαχνα, μπροστά μου
αλλά δεν αισθάνθηκα την ανάγκη να πάρω ούτε ένα

Ολόγυρα είχε εξαιρετικές ζωγραφιές που άλλαζαν συνέχεια  
Ανάλογα με ποιον τρόπο τις έβλεπες
Όταν πείναγες, έφτανε να κοιτάξεις δεξιά, αριστερά
Είχε τραπέζια με βουνά
από κανελόνια με κιμά σαλτσαρωτά
και σουβλάκια τυλιχτά τριών λογιών
Ένα με πλημυρισμένο, τραγανιστό, πικάντικο γύρο
το άλλο με πανσέτα
και το τρίτο, δεν υπήρχε, ήταν απλώς το τρίτο
Λίγο πιο κάτω υπήρχαν ταψιά με μουσταλευριά
με μπόλικη κανέλα κι ένα δάχτυλο καρύδια από πάνω

Η ηλικία ήταν αυτή ή απλά δεν ήταν
Εκεί δεν υπήρχαν νυστέρια έτοιμα να επιτεθούν στις ρυτίδες
Εκεί δεν υπήρχε καμία απειλή
Όλα ήταν αλήθεια και όλα ήταν ψέμα

Σαν κοίταζες μέσα στα μεγάλα κομμάτια από κεχριμπάρι
Αναγνώριζες αγαπητά πρόσωπα που ήταν έτοιμα να συζητήσουν μαζί σου

Το άλσος
Το νερό
Το νερό
Και η μουσική
που εκεί τη μετέφερε ο ένας στον άλλον
με ένα άγγιγμα κι ένα βλέμμα
Αυτό ήταν και το μόνο που έφερα πίσω μαζί μου
Τη μουσική
Για να με πιστέψετε
Αλλά για να δείτε κι εσείς τη μαγεία και την πληρότητα που ζούσαν εκεί
Και φυσικά για να με πιστέψετε

Θάνος Κόης












Πέμπτη 5 Φεβρουαρίου 2015

Τέχνη Εστ… του Γιώργου Μικάλεφ



I.

Τέχνη είναι το τρύπιο στομάχι του Bukowski
Το βρακί της O’Keefe
Η κλεπτομανία του Picasso
Το δέρμα που ανατρίχιασε στο ουρλιαχτό του Ginsberg
και τα αυτιά που τον άκουσαν να κλάνει

Τέχνη σήμερα, δεν είναι οι τουρίστες της Avenue Montaigne
ούτε όλοι οι φετιχιστές της Λουτετία

Στο διάολο οι πρωτεύουσες της τέχνης
Τα πατσουλιά & οι σέλφι στον πύργο Ηλίας
Η σύγχρονη τέχνη γεννιέται στη Συρία
Στα μάτια και στα όνειρα ανταρτών γεννιέται η τέχνη

Τέχνη… ζωή, έρωτας, ελευθερία
Στο διάολο οι τουριστικές αποστειρώσεις
Σκατά στον τάφο της Αμφίπολης
Δυο ίντσες του Αλέξανδρου…

II.

Κλειστές για την επόμενη δεκαετία οι γκαλερί
Άνευροι κριτικοί κινηματογράφου
Οι φιλελεύθερες φυλλάδες
αρνούνται πεισματικά να πεθάνουν

Ανώδυνη τέχνη σε μια επώδυνη ζωή
Χορευτικά σόου της χούντας
και μπάρμπεκιου λαχανικών
για σαρκοφάγους μυοπόταμους
έτσι για να περνάει η ώρα…

Η αισθητική εθνικιστικής νεολαίας
Παιδικές ζωγραφιές ενός φασίστα
Οι φασίστες δεν έχουν ψυχή
Η Τέχνη δεν υφίσταται χωρίς…

Γεννιέται σάπια, στο λευκό ταβάνι του νοσοκομείου
στα μάτια ενός σπασμένου αγοριού που τον κοιτάζει
για μέρες χωρίς να μπορεί να περπατήσει
Στο μουστάκι του παιδιού στο διπλανό κρεβάτι
Στο σχεδόν ακρωτηριασμένο του πόδι
Στο άγνωστο του διαδρόμου
και στο κλάμα  της προϊσταμένης…

Το παιδί αρνείται να μεγαλώσει
Τα κόκκαλα αρνούνται να σταματήσουν να πονάνε
Το ακρωτηριασμένο χέρι του Άγιου Σπυρίδωνα

III.

Τα καρφιά στα χέρια του εσταυρωμένου
στην πολυκατοικία απέναντι
Ο ποιητής, μετανιωμένος
Δεν υπολόγισε σωστά το χρόνο
Προσπαθεί  μονάχος, να σταματήσει την αιμορραγία
Το σχοινί δεν άντεξε το βάρος της χοντρής

IV.

Ο πρωθυπουργός μόνος στην εξοχική του κατοικία
βλέπει φιλαράκια και τραβάει μαλακία
Μια αργόσυρτη κλανιά ακούγεται & ένα χαμόγελο περηφάνιας σκάει
Η βροντερή πρωθυπουργική κλανιά
κόστισε τη ζωή ενός αποστειρωμένου γάτου και δύο κουναβιών
Νερωνισμός στην τέχνη

Μια αγχωμένη μαλακία στη σκοπιά
Ο απεγκλωβισμός του νεκρού νεοσύλλεκτου
από τον καταχεσμένο καμπινέ…
της ενηλικίωσης & της ανδρείας

V.

Τέχνη είναι ο κώλος της Belladonna, της Grey & της Rain
Και όχι ενός Γερμανού εκκεντρικού φωτογράφου
σε μια γκαλερί μοντέρνας τέχνης στην ψωλοκώσταινα.

Οι νεκροί ζωντανεύουν
Ο Βαν Γκογκ ξερνάει τα λάδια του
στην όψη της ομώνυμης φίρμας
Το στομάχι του, άδειο σαν τις τσέπες του
και δοξασμένο σαν την αγάπη του αδερφού του

VI.

(έθνο)κάθαρση σε υπόθετο…