Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2014

Ξημέρωμα της άλλης μέρας 4 και 10' - Κατερίνα Γώγου


Δεν κοιμάμαι. Στερητικά. Βαριά. «Ψυχολογική χαρμάνα».
Η μητέρα μου, δε σας το’πα, είναι η Παναγία.
Κάνει πως κοιμάται…
Σέρνομαι στο μπάνιο. Γι’ αυτήν. Μόνο γι’ αυτήν.
Κάθομαι κάτω απ’ το παγωμένο νερό.
Το στόμα μου έχει στραβώσει. Κοιτάω στον καθρέφτη.
Δε βλέπω.
Έχασα και την όραση.

Αυτό το ταξίδι ξέρω. Να πεθαίνω
Και ν’ ανασταίνομαι.

Συμβουλές να πάω σε πνευματικό. «Είμαι δαιμονισμένη»!
Μεσαίωνας. Είμαι γι’ αυτούς
Που κάνανε τσάρκα τουριστική στο Σινά
Και στ’ Άγιον Όρος
Είμαι μάγισσα. Αχ, θεούλη μου
Ας με κάψουνε πρώτη.

Αλήθεια, γιατί δε γερνάω;
Η αιωνία νεότης! Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ.

Τα κόκκαλά μου;
Σαν να πλακώσανε όλοι οι ζητάδες Αθηνών και προαστίων.



"Με λένε οδύσσεια", 2002 

Κυριακή 2 Μαρτίου 2014

Μεθύστε - Charles Baudelaire




Πρέπει νά ῾σαι πάντα μεθυσμένος.
Ἐκεῖ εἶναι ὅλη ἡ ἱστορία: εἶναι τὸ μοναδικὸ πρόβλημα.
Γιὰ νὰ μὴ νιώθετε τὸ φριχτὸ φορτίο τοῦ Χρόνου
ποὺ σπάζει τοὺς ὤμους σας καὶ σᾶς γέρνει στὴ γῆ,
πρέπει νὰ μεθᾶτε ἀδιάκοπα. Ἀλλὰ μὲ τί;
Μὲ κρασί, μὲ ποίηση ἢ μὲ ἀρετή, ὅπως σᾶς ἀρέσει.
Ἀλλὰ μεθύστε.
Καὶ ἂν μερικὲς φορές, στὰ σκαλιὰ ἑνὸς παλατιοῦ,
στὸ πράσινο χορτάρι ἑνὸς χαντακιοῦ,
μέσα στὴ σκυθρωπὴ μοναξιὰ τῆς κάμαράς σας,
ξυπνᾶτε, μὲ τὸ μεθύσι κιόλα ἐλαττωμένο ἢ χαμένο,
ρωτῆστε τὸν ἀέρα, τὸ κύμα, τὸ ἄστρο, τὸ πουλί, τὸ ρολόι,
τὸ κάθε τι ποὺ φεύγει, τὸ κάθε τι ποὺ βογκᾶ,
τὸ κάθε τι ποὺ κυλᾶ, τὸ κάθε τι ποὺ τραγουδᾶ,
ρωτῆστε τί ὥρα εἶναι,
καὶ ὁ ἀέρας, τὸ κύμα, τὸ ἄστρο, τὸ πουλί, τὸ ρολόι,
θὰ σᾶς ἀπαντήσουν:
-Εἶναι ἡ ὥρα νὰ μεθύσετε!
Γιὰ νὰ μὴν εἴσαστε οἱ βασανισμένοι σκλάβοι τοῦ Χρόνου,
μεθύστε, μεθύστε χωρὶς διακοπή!
Μὲ κρασί, μὲ ποίηση ἢ μὲ ἀρετή, ὅπως σᾶς ἀρέσει.