Παρασκευή 5 Απριλίου 2013

Ηλίας Πετρόπουλος - Τσογλάνια, χασικλήδες, κλέφτες, πουτάνες...





 «Αγαπώ τα τσογλάνια και τους χασίκλες, τους κλέφτες, τις πουτάνες, τους ρεμπέτες και τους πούστηδες γιατί μάχονται κάθε μορφή εξουσίας και τους αγαπώ πιο πολύ γιατί τα καταφέρνουν και επιζούν κόντρα στην αστυνομία, κόντρα στον ποινικό νόμο, κόντρα στην απαίσια ηθική των μικροαστών, κόντρα στον φλογερό εαυτό τους».
Από το Ντοκιμαντέρ: Ένας κόσμος υπόγειος





7 σχόλια:

Poet είπε...

Ας γελάσω. Οι περισσότεροι από αυτούς που αναφέρει ο Πετρόπουλος δεν μάχονται καμία εξουσία, είναι θλιβερά υποκείμενα που στήνουν κώλο και τους γαμάει η εξουσία. Και γίνονται τζουτζέδες και χαφιέδες της.

Δηλαδή, ανάμεσα στους σιχαμένους μικροαστούς και τα απορρίμματα της κοινωνίας τους, δεν υπάρχει περιθώριο για αξιοπρέπεια και αγώνα; Δεν΄υπάρχουν άνθρωποι που δίνουν τον τίμιο αγώνα της ζωής για τον εαυτό τους, για τους άλλους, για την κοινωνία; Ή μήπως περιγράφει ο Πετρόπουλος τα σκατά της δικής του ψυχής;

Χρήστος Αντισθένης Ζάχος είπε...

Νομίζω πως γίνεσαι πολύ αυστηρός φίλε Τόλη.
Οι άνθρωποι του περιθωρίου μάχονται με το δικό τους τρόπο καθημερινά το σύστημα απαξιώνοντάς το, πηγαίνοντας κόντρα στο κάθε τι και ζώντας τις ζωές τους ελεύθερα, όπως έχουν επιλέξει. Από την άλλη, έχω δει πολλούς τίμιους επαναστάτες να εγκλωβίζονται από τις ίδιες τους τους ιδέες και να υποφέρουν που δεν μπορούν να αλλάξουν, ούτε το σύστημα, ούτε τη ζωή τους. Και από την τρίτη μεριά -που είναι και η πλειοψηφία - οι μικροαστοί ατάραχοι που σκύβουν καθημερινά το κεφάλι και καταδικάζουν όλα αυτά που δεν μπορούν να φτάσουν.
Δεν λέει κάτι κακό ο φίλος ο Πετρόπουλος, προτιμάει το περιθώριο γιατί είναι πιο γνήσιο από την ψευτοηθική των μικροαστών και τη φασιστική κοινωνία που μας επιβάλλουν.
Τέλος, οι άνθρωποι του περιθωρίου, πάντα γοήτευαν τους λογοτέχνες που πολλές φορές, ανήκαν και οι ίδιοι στο περιθώριο. Πρόχειρα μου έρχονται στο μυαλό Rimbaud, Verlaine, Oscar Wild, Poe, Baudelaire, Allen Ginsbeg, William Burroughs, Bukowski, και άλλοι πολλοί...

Poet είπε...

Να υποθέσω λοιπόν ότι τα τσογλάνια, οι χασίκλες, οι κλέφτες, οι πουτάνες κ.ο.κ. αποτελούν πρότυπο ζωής για κάθε επαναστατημένο άνθρωπο; Αυτοί ζουν ελεύθερα; Τα θλιβερά αυτοκτονικά θύματα της αστικής κοινωνίας; Τι γνήσιο μπορεί να υπάρχει σε έναν πρεζάκια; Κάπου διακρίνω μια σύγχυση, φίλε Χρήστο. Υπάρχει περιθώριο και περιθώριο.

Και μη βιάζεσαι να θαυμάσεις τόσο πολύ τον Πετρόπουλο. Είχα διαβάσει εντελώς ψυχρές και δολοφονικές δηλώσεις του στην τηλεόραση ότι ο Ταχτσής πνίγηκε από το σπέρμα ενός πελάτη του (βιάστηκε ο έντιμος να αποκαλύψει την αλήθεια !!). Αναγνωρίζω όμως την αυτοκριτική της τελευταίας επιθυμίας του. Να σκορπιστούν οι στάχτες του στους υπονόμους του Παρισιού.

Poet είπε...

Διόρθωση : στην εφημερίδα φυσικά διάβασα τις δηλώσεις του Πετρόπουλου.

Χρήστος Αντισθένης Ζάχος είπε...

Δεν ξέρω για το ποιόν του Πετρόπουλου, δεν έτυχε ποτέ να τον γνωρίσω. Ξέρω μέρος του έργου του και έχει κάνει εκπληκτική δουλειά στη "υπόγεια" λαογραφία του τόπου μας - που αν δεν το έκανε αυτός, δεν θα το έκανε κανένας. Ξέρω πως φυλακίστηκε, κυνηγήθηκε, εξορίστηκε. Ξέρω πως προκαλούσε με τις δηλώσεις του. Αυτό με τον Ταχτσή, δεν το γνωρίζω.
Αλλά και πάλι, νομίζω πως παρεξηγείς το πνεύμα της παραπάνω δήλωσης για τους ανθρώπους του περιθωρίου.

Επισυνάπτω την ετοιμολογία της λέξης Αλήτης από τον
Νίκο Βαρδιάμπαση - ιστορία μιάς λέξης

Αλήτης

Ο αλήτης (από το αλάομαι) είναι ο περιθωριακός τύπος, ο περιπλανώμενος, ο πλάνητας, ο περιφερόμενος, αυτός που περιθέει στο περιθώριο. Περιθέω σημαίνει περιτρέχω και αλήτης είναι αυτός που πορεύεται ολόγυρα, τρέχει ολόγυρα για να έχει συνολική θέα.

Το περι-θώριον είναι το περι- θεώριον, το θεωρείον, δηλαδή τόπος για θέα, του απαιτητικού θεατή που από αγάπη για την γνώση, περιθέει και θεωρεί από όλες τις πλευρές, από όλες τις οπτικές γωνιές, τα δρώμενα, ικανοποιώντας έτσι τις θεωρητικές του ανάγκες στην κοινωνία. Ο περι-θέων, όμως, στο περι-θώριο, επειδή έχει "θράσος" να θεωρεί, για να διαμορφώνει τη δική του, την προσωπική του άποψη, αρνούμενος πίστη στα από καθ' έδρας θέσφατα (από το θεός + φημί, που σημαίνει λέγω) στα "θέσφατα παλαίφατα" του Ομήρου, στα θεόρρητα, στα παλαιά θεία λόγια που διακηρύσσουν διάφοροι θεόπεμπτοι τιτλούχοι από την έδρα τους, χαρακτηρίζεται, κυρίως απ' αυτούς, ως άνθρωπος του περιθωρίου, περιθωριακός και αλήτης.

Αυτό όμως είναι άδικο, γλωσσικά τουλάχιστον. Στα χρόνια του Ομήρου, τον βετεράνο της Τροίας, τον τυχοδιώκτη, αυτόν που άλωνε από εδώ και από εκεί, τον έλεγαν οι τότε θεόπεμπτοι Fάνακες, Άνακτες, Βασιλείς, Διοτρεφείς, αφρήτρορα (από το στερητικό α + φρήτρη, που είναι η φατρία), επειδή δεν κράταγε από σόι, από γνωστή ηρωική γενιά, και ανέστιο, χωρίς εστία, χωρίς δικό του σπίτι και γι' αυτό αθεμίστιο [Θέμις (από το τίθημι, απ' όπου ο θεσμός), είναι η προστάτιδα θεά της νομιμότητας και θεμιστεύω πάει να πεί δικάζω, κρίνω και χρησμοδοτώ άνθρωπο άνομο, ασεβή, άδικο και ανίερο.

Ο αλήτης πλανάται "θεωρίης είνεκεν" για να δει τι γίνεται στα πέριξ. Δεν μένει απλανής, αλητεύει ικανοποιώντας έτσι τις θεωρητικές του ανάγκες. Άλη λέγεται η περιπλάνηση του αλήτη, περιπλάνηση χωρίς εστία, χωρίς ελπίδα, χωρίς φόβο.

Ακόμα άλη ονομάζεται η περιπλάνηση του πνεύματος, η θεία περιφορά του πνεύματος, η αλή-θεια, την οποία ο Πλάτων στον Κρατύλο παρετυμολογεί απ' αυτή τη θεία περιφορά του νου, τη Θεία άλη. Ο αλήτης θεωρεί ζητώντας την αλήθεια.


Ανώνυμος είπε...

Poet Ελεος ρε αρχηγέ. Απο αυτα που λες φαίνεται ότι δεν έχεις διαβάσει τα βιβλία του αείμνηστου Πετρόπουλου και πιάνεσαι απο κάτι που είπε και αυτο το μεταφράζεις λάθος !!!!!!!

Μάθε λοιπόν ότι συν τοις άλλοις:


-Εχει ασχοληθεί με την ζωγραφική. βιβλίο (Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης)

- Ασχολήθηκε με τις οδους της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης βιβλίο (Η Ονοματοθεσία Οδών και Πλατειών)

-Καταπιάστηκε με τους ανθρώπους του περιθωρίου στο βιβλίο (Ρεμπέτικα Τραγούδια) και με αυτο το βιβλίο έκανε γνωστό στο ευρυ κοινο τα Ρεμπέτικα τραγουδια .Το αρχείο των 1000+ φωτογραφιών του βιβλίου ανήκει στην Γεννάδειο Σχολή.Για το βιβλίο αυτο φυλακίσθηκε!!!!!


-Εχει γραψει ποιήματα .


-Εχει γραψει για τον εμφύλιο πόλεμο γεγονότα που έζησε ο ήδιος (Πτώματα , πτώματα, Πτώματα).



-Εχει μιλήσει για το ΑIDS, ΤΑ ΣΕΞΟΥΛΙΚΑ ΜΕΤΑΔΙΔΟΜΕΝΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ και της ερωτικές συνήθειες των Ελλήνων στο (Ιστορία της Καποτας)

- Εγραψε για τους βασανισμους που γίνονται απο την αστυνομία , για τους κλέφτες και το σάπιο δικαστικό σύστημα στο βιβλίο (Εγχειρηδιο του καλου κλεφτη )

Aνοιξε τα μάτια σου και διαβασε κανα βιβλίο του και μετά να εκφέρεις γνωμη.


Γιώργος
Τσομπανίδης

Χρήστος Αντισθένης Ζάχος είπε...

Φίλε Γιώργο, μπορείς φυσικά να γράψεις την άποψή σου και ό,τι άλλο θέλεις, σεβόμενος πάντα τους σχολιαστές και χωρίς να προσλάβεις κανέναν. Και στο λέω αυτό φιλικά, καθώς δεν γνωρίζεις ποιος κρύβεται πίσω από το ψευδώνυμο poet, ούτε τη ζωή και το έργο του.
Και στο κάτω κάτω, δεν είναι χώρος εδώ για προσβολές και τσακωμούς, η σελίδα είναι αφιερωμένη στους λογοτέχνες που αγαπάμε και δεν θέλω να τη μολύνουμε με ύβρεις και προσβολές. Νομίζω καταλαβαίνεις...