«Όταν
το αδέσμευτο κίνημα της νεολαίας επιχειρεί να σπάσει τις φόρμες και να
εκφραστεί πιο ελεύθερα, δηλαδή καταργεί την καθιερωμένη στολή κι εμφάνιση - πολλές φορές θεσμοθετημένη στους χώρους της
εξουσίας, της εργασίας και της ιεραρχίας – απελευθερώνει το ανθρώπινο σώμα από
την πνιγερή και υποτακτική ακαμψία της γραβάτας και του κουστουμιού, και στη
θέση τους επιβάλλει την ελευθερία της στάσης και των κινήσεων του σώματος,
προβάλλει το ανθρώπινο σώμα και στις πιο απόκρυφες λεπτομέρειές του μέσα από ένα
απλό ασιδέρωτο παντελόνι και πουκάμισο. Στη θέση του τυποποιημένου,
καλοξυρισμένου και καλοκουρεμένου προσώπου, επιβάλλει την άναρχη έκφραση της
ελεύθερης τριχοφυΐας.
Η αριστερά, όχι μόνο αρνείται να υιοθετήσει αυτές τις
σημαντικές αλλαγές στην έκφραση αλλά, μαζί με το πιο συντηρητικό τμήμα της
κοινωνικής αντίδρασης, τις καταδικάζει. Και μόνο όταν το σύστημα τις
αποδέχεται, τις απορροφά και τις κάνει μόδα, προχωράει σ’ αυτές και ο πληθυσμός
της αριστεράς, με αργά και διστακτικά βήματα.»
Χρόνης Μίσσιος “…καλά, εσύ
σκοτώθηκες νωρίς” σελ. 186 – 187
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου